Weer thuis!

Mijn laatste verhaal van mijn reis. Lekker geschreven op mijn eigen bank in het koude kikkerlandje. Al is het weer vandaag ook een beetje tropisch warm dus voelt toch nog een beetje aan als Azië.. Na iets meer dan twee weken ben ik toch al weer aardig aan Nederland gewend, zelfs alweer stamppot gegeten! De laatste weken in Azië waren super en een mooie afsluiting.

Ik was nog een week in Umphang, bij het olifantenproject. Deze week waren er 6 olifanten, dus 3 nieuwe om kennis mee te maken. Boundie was de jongste; 16 jaar. Meteen vond ik hem super lief en schattig. Hij was al best groot, zelfs groter dan zijn moeder. Ze staan altijd naast elkaar en hij is nog heel speels. Dat is leuk om te zien, hoe hij van alles een spelletje maakt. Maar het is niet altijd even veilig. Zijn verzorger, die al bij hem is vanaf de geboorte, is een soort van vader zoals hij zichzelf zelf noemt. Je kan niet te dicht bij Boundie in de buurt staan of hem eten geven als zijn verzorger er niet bij is. Anders denkt hij dat je misschien wil spelen en krijg je een slurf tegen je aan. En daarmee kan hij hard slaan! Meestal wist ik net op tijd weg te duiken. :) De bananenbomen hakken elke morgen is eigenlijk al normaal geworden. S’ morgens na het ontbijt op pad en ongeveer twee uurtjes later totaal vies en bezweet met de bomen op pad naar de olifanten. En als je daar dan aankomt zie je ze meteen vrolijk en enthousiast worden als ze doorhebben dat je weer eten voor ze hebt meegenomen! Echt super!

Maandagochtend waren we naar een grot geweest. Was enorm groot, en echt een kunstwerk om te zien hoe het water en de natuur zoiets kan maken. Het water wat in de grot drupt op de rotswanden en op sommige plekken leek het wel kristal. Midden in een open plek was er ook een grote ronde steen met allerlei tekens erin gekerfd. Het was een meditatieplaats van een monnik. Later zagen we een rotswand waar mensen dingen op hadden geschreven, en allerlei streepjes hadden gezet. Het leek net op een horrorfilm, waar ze de dagen telde dat ze al verdwaald waren! Lopend door de grot met een klein zaklampje en heel veel vleermuizen om je heen was het soms toch best griezelig. Omdat we schrokken van de geluiden, maar vooral omdat we schrokken van elkaar..

Dinsdag op Boundie gereden en hem gewassen in de rivier, was weer erg leuk. In de middag waren we naar de ‘Karenvillage’ geweest. Dat is een klein dorpje wat nog leeft zoals in de middeleeuwen. Tenminste, dat idee kreeg ik erbij. Was heel apart op te zien, net alsof je jaren terug in de tijd gaat. Net zoals wij onze ogen uitkeken, deden de mensen die daar woonden dat ook! We waren een echte attractie, en iedereen kwam uit zijn huis om naar ons te komen kijken! Echt bizar maar ook heel grappig. We waren ook nog uitgenodigd bij een gezin om iets te komen eten, was een aparte ervaring maar wel gezellig :) De rest van de week was het weer erg slecht en was er veel regen. De wegen waren daardoor echt onbegaanbaar, en ook best gevaarlijk om op te rijden. We waren s ’ochtends vertrokken om bananenbomen te kappen. Je zakte overal weg in de grond, en er was een klein zwembad ontstaan. Nadat alle bomen in de auto waren geladen leek het wel alsof we een modderbad hadden genomen! De Weg naar de olifanten was vrijwel helemaal verdwenen, en de auto had veel moeite om door de modder te komen. Het was mijn laatste dag bij de olifanten, want door de extra voorspelde regen was het niet mogelijk om er vrijdag heen te gaan. Vond ik wel jammer (al is een dagje vrij ook niet verkeerd). Heb was echt speciaal om dicht bij de olifanten te zijn en ze te verzorgen, was echt super!!

Op zaterdagochtend weer heel de rit van Umphang naar Singburi terug. Helaas was het busje deze keer niet beter dan de heenweg.. Al wist ik nu wat ik kon verwachten en ging het gelukkig veel beter. Maar toch, 14 uur in zo een busje is echt te veel.. Toen ik in het midden van de nacht aankwam in Singburi, heb ik het programma van mijn laatste week opgezocht en ik hoefde maandagochtend pas te vertrekken. Dus nog eventjes tijd op goed uit te rusten voor mijn fietstour begint! De reis naar Wam Nam Kieo, de omgeving van mijn fietstour project, was 5 uur rijden. Ik raak er bijna aan gewend! Onderweg hadden we nog een paar leuke stops. Zo aten we lunch in een natuurpark en zijn we nog even langs Italië geweest! Langs de ‘snelweg’ lag een dorpje compleet in Italiaanse stijl. De huizen, winkeltjes, Italiaans ijs en zelfs de achtergrondmuziek. Dat maakte het helemaal af! Mijn accommodatie was het Greenway forest resort. En een resort was het zeker! Het ligt in een bergachtig gebied en mijn kamer had echt een geweldig uitzicht! Ook was het een kamer voor mij alleen, en een badkamer met warm water, airconditioning en wifi. Na weken een kamer gedeeld te hebben, soms wel met 10 andere vrijwilligers, en douchen met koud water was dit echt een luxe! Een mooie manier om nog even tot rust te komen in mijn laatste week.

Maandagmorgen om 8uur, klaar voor mijn eerste dag fietsen. Eerst ontbijt natuurlijk; rijst. Goede voeding voor een sportieve dag wordt er dan gezegd. Nou niet voor mij, dat zal nooit mijn favoriete ontbijt worden.. Het fietsen was heel erg zwaar. Niet zomaar heuvels maar echte bergen! Er kwam geen einde aan. Had je net de top bereikt, zag je na de daling weer een nieuwe steile uitdaging. Maar het was het absoluut waard. Het was echt leuk om te doen en onderweg zag je veel mooie dingen. De afdaling was wel heel erg gaaf, echt een adrenaline kick, zo snel dat je naar beneden ging. De hele week waren er twee coördinatoren bij me. Het was net de Tour de France, en ik fietste natuurlijk als koploper.. Zij reden voorop in de auto en wezen mij de weg. Ook hadden ze een andere mountainbike achterin voor het geval dat die van mij kapot zou gaan. En ze kwamen me water brengen :) Onderweg kwamen we heel veel dingen tegen, zo heb ik bijvoorbeeld een champignonkwekerij gezien. Ze kunnen echt alles maken van champignon! Van bodylotion tot aan schijnbaar erg gezonde thee en ijs. En het smaakte beide beter dan verwacht!

Heb veel lokale markten bezocht. De geur is meestal raar.. door alle lokale specialiteiten door elkaar. Sommige sla ik toch liever over. Er lagen grote stukken vlees (met vliegen) gebraden eenden en kuikentjes en varkenshoofden die je vanaf de tafel aan lagen te kijken. Gelukkig was mijn avondeten die avond vegetarisch! De volgende dag weer veel gefietst langs mooie velden, rivieren en bloemparken. Was aan het einde van de dag helemaal moe maar wel tevreden en voldaan. Je kan hele mooie plekken zien en dat is het fietsen echt wel waard. Plus het is ook wel weer lekker om weer eens echt actief bezig te zijn. Ben ook langs een vlindertuin geweest en een wijnproeverij. Aan het einde van de dag nog een Thaise massage gehad. Dat was nou niet echt ontspannend. De mevrouw gaf mij een setje hele charmante kleren, een linnen broek en T-shirt, beide maat XXL volgens mij. Tenminste zo zag het eruit. Daarna masseerde ze mijn spieren en ging daarbij zelfs op me staan en zitten!! Alles in mijn lichaam kraakte en ik was zelfs een beetje bang dat ze het per ongeluk zou breken. Gelukkig gebeurde dat niet en na afloop voelde mijn spieren weer soepel en ik had geen spierpijn meer! Het had dus wel geholpen. :) Donderdag had ik een rustig programma. S’ ochtends wezen fietsen en in middag was ik vrij. Lekker uitgerust, en mijn tas weer ingepakt want de laatste dag van de fietstour was in Bangkok!

Vrijdagmorgen aangekomen in Bangkok, en dat voor de tweede keer sinds ik in Thailand ben. Bizar hoe alles om je heen zo snel kan veranderen. Je rijdt vier uur en het lijkt alsof je in een compleet ander land bent! Wam Nam Kieo is een mooi district met alle rust en supermooie natuur. Echt één van de mooiste plekken waar ik de afgelopen maanden ben geweest. Ik kan daar makkelijk een paar uur alleen zitten en genieten van de omgeving . En dan Bangkok. Een miljoenenstad waar altijd iets te doen is. Maakt niet uit hoe laat het is. Overal winkeltjes, markten en vriendelijke mensen. De fietstour in Bangkok was georganiseerd door een Nederlands bedrijf. Was heel erg leuk, bijna alle deelnemers waren Nederlands en de gidsen die met ons meereden spraken ook aardig wat Nederlands. Zelfs het liedje ‘we zijn er bijna’! Mijn coördinator van The Green Lion fietste ook mee en deze keer kon ik alles voor hem vertalen in plaats van andersom. Je kwam tijdens de tour in delen van Bangkok waar je anders als toerist nooit zou komen. We begonnen in Chinatown en reden daarna door naar het andere deel van het centrum. Heb een erg leuke dag gehad.

Mijn hotel was ook in Bangkok en nadat de fietstour af was gelopen heb ik mijn laatste souvenirs gekocht en was het tijd om mijn backpack voor de laatste keer in te pakken. Echt raar! De volgende dag al vroeg vertrokken op weg naar de luchthaven. Mijn laatste keer in de taxi en mijn laatste uurtjes in Azië. Ik wist het wel maar besefte het nog niet helemaal. Zoveel gedaan de afgelopen maanden en nu was toch ook mijn laatste week voorbij. Wat heb ik hier een geweldige tijd gehad! Zo blij dat ik dit heb gedaan en de kans heb gehad om zoveel meer van de wereld te kunnen zien. Mijn lijstje met landen waar ik nog eens heen wil is alleen maar gegroeid dus dit wordt vast niet mijn laatste reis! Maar voor nu, tijd om naar huis te gaan. Is zeker ook weer fijn!!

Lieve groetjes,

Leonie

Tempels, jungle en olifanten!

Thailand, ik ben er alweer 2 weekjes. Toen ik aan was gekomen in Bangkok ben ik met de trein naar mijn hostel gegaan. Was ook een aparte ervaring. Met je backpack en al je spullen in een bomvolle trein, maar had meteen wel een goed uitzicht over de stad. Ik had een kamer met een groot bed, airco, warm water en een televisie, wat een luxe! In het weekend erg veel gezien, en het is een Geweldige stad. Overal markten (die blijven altijd leuk), vriendelijke mensen en tuk tuks. Waar ik natuurlijk ook een ritje mee heb gemaakt want dat is echt een must als je in Bangkok bent. De chauffeur reed langs een aantal mooie plekken van de stad, en toen heb ik ook mijn eerste Boeddhistische tempels gezien! Wel viel me op dat er zoveel toeristen zijn. Weet niet of dat een goed of een slecht iets is. Het is leuk om nieuwe mensen te leren kennen maar terwijl ik op een terrasje zat zag ik bijna meer backpackers dan lokale mensen! Moest ook erg aan het geld wennen. Hier is 1 euro 'maar' 35 bath, terwijl het in Vietnam en Indonesië duizenden waard was. Nu ben ik ineens geen miljonair meer.. Op zondagochtend na mijn rijst ontbijt (ben er al helemaal aan gewend, maar rijst als ontbijt is nog steeds niet mijn favoriet zullen we maar zeggen) uitgecheckt en vertrokken naar Singburi. De plaats waar ik mijn oriëntatieweek heb gehad.

Al kan je het beter een cultuurweek noemen. Thailand is Boeddhistisch land en op elke hoek van de straat vind je dan ook wel een afbeelding of standbeeld van Boeddha of een tempel. Om de week kort samen te vatten heb je dan ook maar een paar woorden nodig; tempels, tempels en tempels... Ongelofelijk hoeveel er hier zijn en hoe grote en belangrijke rol ze hebben. Het staat hier helemaal centraal. Ze zijn allemaal hetzelfde maar toch weer verschillend. En elke keer is het weer leuk en bijzonder om te zien. Maandag begonnen we met een rondje door de stad, al waren we daar snel klaar mee want er was niet eens een supermarkt dichtbij. De mensen hier zien niet veel toeristen dus je bent soms net een touristische attractie als je over straat loopt. En sommige mensen die een beetje engels praten willen ook heel graag met je praten over waar je vandaan komt, en hoe het is in Amsterdam. :) In de middag heb ik mijn eerste Thaise les gehad. Wat erg ingewikkeld is met alle vreemde tekens. Maar gelukkig leerden wij het met het gewone alfabet dus dat maakte het al iets makkelijker. Daarna gingen we naar een tempel waar onze coördinator ons heeft uitgelegd over de offeringen en het bidden. Net als in Indonesië moet je je schouders en knieeën bedekken en je schoenen uit doen voordat je de tempel in gaat. En we hebben zelf ook Boeddha bedankt dat we veilig waren aangekomen door een bloemenkrans te geven. Savonds hadden we een Thaise familie die een traditionele dans voor ons kwam opvoeren, en we mochten zelf ook meedoen. Het was een drukke maar leuke eerste dag!

Dinsdag was de leukste dag van de week vond ik. We waren naar Ayutthaya geweest. Een rijk vol ruïnes van tempel standbeelden en gebouwen, omdat het vernield was tijdens de oorlog met Birma. Je had zoveel te kijken. Niets was veranderd, het was nog precies zoals het leger van Birma het achtergelaten had. Terwijl ik door het grote gebied liep had ik het gevoel alsof de tijd hier stil stond, dat je echt de geschiedenis van het land kon zien. Het was heel mooi en bijzonder. Ook liepen er veel monniken rond in hun oranje kleding. Dat maakte het plaatje helemaal af. Daarna zijn we naar nog een paar andere tempels geweest. 1 daarvan heeft de grootste zittende Boeddha van Thailand. Was heel mooi om te zien, zo groot en compleet bedekt in Goud. En alle mensen die in de rij staan om hun vragen, wensen en gebeden te vertellen. Als het je lukt om een muntstuk in de hand van Boeddha te gooien zou dat geluk brengen, maar na 3keer proberen was het bij mij helaas niet gelukt. Al heb je hier heel veel manieren waarop je geluk zou moeten krijgen dus ik probeer het gewoon nog een keer :) woensdag waren we naar een winkelcentrum geweest, naar een museum over de geschiedenis van Singburi en het Queensproject. Dat is een project wat de koningin heeft opgezet zodat meer lokale mensen werk hebben. Er was een weverij, visserij en een werkplaats waar ze houtsnijkunst maakten. Was leuk om er eventjes rond te kijken maar niet heel erg speciaal vergeleken met de rest. Als we ergens naartoe rijden zitten we altijd in een soort open vrachtwagentje. Vind het echt geweldig om op die manier van het uitzicht te genieten. Op de soms slechte wegen, de wind door je haar en prachtig weer met het zonnetje. Dan besef je pas echt dat je in Azië bent!

En ik was nog langs meer tempel geweest (jaja en ik heb ze nog niet eens allemaal verteld). Daar zijn we gezegend door de monnik, dat er geen slechte dingen op ons pad komen. Had daarna nog even met hem gepraat. Zo goed als ik kon want ik spreek nog geen vloeiend Thai. Maar hij had het over voetbal, dat hij er altijd naar keek. Zijn concusie was; Nederland was erg goed maar Duitsland is beter. Vond ik wel heel grappig. En ik dacht dat vrouwen niet met monniken mochten praten maar dat bleek dus niet zo te zijn, want ik heb de afgelopen week met erg veel monniken een praatje gemaakt :). Donderdag zelf armbandjes gemaakt. Was erg leuk! Daarna hadden we kooklessen en er stond Pad Thai op het menu. Het is echt absurd hoe pittig de mensen hier eten. Ik nam alleen een beetje knoflook en 1 groene peper en vond het al pittig genoeg maar mijn coördinator stopte 8 rode pepers in haar eten. Echt niet gezond meer! Vraag me af hoe ze dat lekker kunnen vinden, maar toen ik in Bangkok was verkochten ze ook schorpioenen. En dat aten ze ook zonder problemen! Ik heb het toch maar niet geprobeerd... :) Om de week goed af te sluiten waren we vrijdag naar 2 tempels gegaan. De eerste is erg groot en bekend omdat daar de voetafdruk van Boeddha te zien is. Het was een groot gat met een gouden hek er om heen. En iedereen gooide er geld in waardoor de voetafdruk bijna niet meer te zien was. Maar het was wel bijzonder om te zien. De andere tempel is een oude tempel en wordt niet meer gebruikt. Er wonen nu allemaal aapjes in. Je kon ze al vanaf ver weg horen en zien. Ik was nog geen 5minuten binnen of ik had er al eentje op mn rug zitten. Ik wilde een foto maken maar ik stond blijkbaar te dichtbij want hij sprong zo vanuit zijn bad op mn rug en ging heel vrolijk op mn hoofd zitten! Was in het begin wel een beetje eng want dacht dat hij mijn telefoon of oorbellen wilde pakken maar even later sprong hij weer terug zijn bad in en was ik helemaal nat :) was achteraf heel leuk maar op het moment zelf vond ik het aapje toch niet zo aardig..

Mijn olifantenproject is echt zo een leuke ervaring, ben helemaal op mijn plek hier. Ben altijd al gek geweest op olifanten en hier heb ik de kans om ze van dichtbij te zien en ze meer te leren kennen. In het begin dacht ik dat er heel veel olifanten waren en meer in het wild, maar afgelopen week waren het er maar 3 want we waren ook maar met weinig vrijwilligers. (Deze week zijn er 6 olifanten!) En ze leven ook niet compleet in het wild. Het zijn olifanten die vroeger van de mensen in de bergen waren, en gebruikt werden om te werken. Omdat het werk te zwaar was zijn ze daar weggehaald en leven ze nu op de olifantenopvang zoals de mensen hier het noemen. Overdag komen ze naar hun verblijfplaats naast de rivier, en helpen de vrijwilligers ze verzorgen en geven ze eten. Ze lopen dus niet meer vrij alleen door de natuur rond maar dat begrijp ik ook wel. Anders vernielen ze heel de dorpen en maïsvelden. En de verzorgers willen graag dat de olifanten rustig in de buurt van het dorp kunnen leven, en ze geen bedreiging zijn voor de mensen, en andersom ook natuurlijk! Al ben ik heel blij dat ze zo een goed leven hebben nu. Geen zwaar werk of slechte levensomstandigheden, want ik heb ook al veel olifanten in de toeristenindustrie gezien. Dat is echt heel zielig..

Heb een erg drukke week gehad want olifanten willen veel aandacht, en vooral ook veel eten! Elke ochtend gaan we op pad om bananenbomen te zoeken, en te kappen. Ze eten er makkelijk 15 in een uurtje dus heb al heel wat bomen gekapt de afgelopen dagen. Zelfs al blaren om mn handen. Maar dat is niet zo erg. Zolang ik maar thuis kom en nog steeds 10 vingers heb ben ik blij :) We laden heel de laadbak van de truck vol en zitten er bovenop opweg naar de olifanten. Dat zijn wel 2 dingen die ik heb geleerd in de maanden in Azië: Je kan alles meenemen op de scooter en in een auto is altijd plaats voor een extra persoon. En dat nemen de mensen hier erg letterlijk. Met een volle truck over de slechte wegen, zittend tussen de bananenbomen. Niet altijd even veilig maar wel een ervaring wat deze week zo leuk en speciaal maakt. Als we aankomen maken de olifanten al geluid en steken hun slurf naar je uit om je te begroeten. We hakken de bomen is kleinere stukken en geven ze aan hun. Een bananentros is zomaar een snack en ze eten 40 bananen zonder problemen. Sta er elke keer weer van versteld hoeveel ze kunnen eten. En het verdwijnt gewoon binnen een paar minuten. De 3 olifanten van afgelopen week waren 51, 49 en 37 jaar. En de jongste was lekker opstandig en doet waar hij zelf zin in heeft. Na het eten loopt ze gewoon weg of naar je toe om voor meer eten te zoeken. De verzorgers hebben er bijna een dagtaak aan om haar in de gaten te houden. Als de dag om is en je gedag zegt tegen de olifanten probeert ze ook altijd om met haar slurf op te auto te kloppen en dan zwaait ze. Echt heel erg lief!

Ook hebben we de olifanten gewassen. Maar om bij de rivier te komen moeten ze er eerst naar toe. Dus dan hebben we de mogelijkheid om op ze te rijden om ze naar de andere kant van de rivier te brengen. In het begin was ik daar niet zo enthousiast over omdat ik het vergeleek met de toeristen ritjes, maar als wij er niet opzitten doet de verzorger dat om ze naar de plaatst te begeleiden. Het was dus normaal voor hun dus besloot ik het ook maar te doen. Is toch een ritje wat ik niet zo snel zou willen missen! Wel erg hoog en als ze opstaan wiebel je alle kanten op en je hebt niet echt iets om jezelf aan vast te houden. Dan ga je richting de rivier en dan worden de olifanten al helemaal enthousiast. Zodra ze in het water komen zijn ze zo blij, lijkt wel alsof ze een vreugde dansje doen. En ze gebruiken hun slurf om water op hun rug te spuiten dus dan zit je onder een fontein :) Als ik dan van de olifant af ga, is het tijd om ze te wassen. Wat nog niet zo makkelijk is, want ze spelen met elkaar en je moet heel erg uitkijken dat je dan geen slurf tegen je hoofd krijgt of dat zo op je voeten gaan staan/ liggen. En terwijl je daar staat in het bruine water van de rivier,om ze weer schoon te maken zie je een hoop olifantenpoep langs drijven. Dus zodra je weer terug bent in je hostel is het tijd om zelf een douche te nemen!!

De omgeving is hier ook echt amazing! De rit hier naartoe was vreselijk maar dat was het uiteindelijk wel waard. Vanuit Singburi naar Mae Sot was het ongeveer 10 uur in een normale bus. We vertrokken savonds dus ik was van plan lekker te gaan slapen onderweg maar na een uur voelde ik iets over mijn been kruipen, Het was een gigantische kakkerlak... Tuurlijk moet mij weer overkomen, en toen ik hem wilde zoeken kon ik hem nergens meer vinden! Had de rest van de rit dus ook niet echt comfortabel meer geslapen. Daarna nog 4 uur in een open truck gezeten op weg naar Umphang. Dat was een route met 1219 bochten, en ook hier was de weg niet erg goed onderhouden. Was reisziek en moe maar gelukkig de rest van de dag veel geslapen. Toen ik de dag erna de omgeving aan het verkennen was was het echt heel mooi. Ik ben midden in de jungle, compleet afgezonderd van de bewoonde wereld. Al leek dat zo want er zijn hier gelukkig wel wat winkeltjes enzo :). Elke keer als ik een ander deel van Umphang zie ben ik weer zo onder de indruk van het uitzicht. Van landbouwgrond, kleine dorpjes en bergen tot aan rivieren met grote watervallen en dicht begroeid oerwoud. Dit gedeelte van Thailand heeft zoveel verschillende gezichten, dat ik gewoon uren op de top van een berg kan zitten en van het uitzicht kan genieten. (en dat heb ik dan ook gedaan!) Dat zijn de momenten dat ik me realiseer hoe bijzonder het is dat ik hier ben en de kans heb om al dit te kunnen zien.

Volgende week gelukkig nog een weekje hier in Umphang, want 1 week zou veel te kort zijn. En ik heb gehoord dat er een paar weken gelden in de olifantenfamilie een baby is geboren! Dus misschien gaan we wel op kraambezoek volgende week :). Dat zou echt leuk zijn! Dan op zaterdag weer de hele tocht terug, en dan is het mijn laatste week! Met een fietstour om nog wat laatste mooie dingen van Thailand te kunnen zien. Begin al langzaam weer aan het idee te wennen dat ik weer naar huis ga, en dat is ook wel weer fijn :)

Lieve groetjes en tot snel,

Leonie

Daycare!

Alweer bijna 3 weken op de day care gewerkt, en het einde komt alweer in zicht. :( Nooit gedacht dat ik zoveel kon doen in zo een korte tijd. Het is werkelijk onvoorspelbaar hoe 3 begeleiders voor ongeveer 22 kinderen kunnen zorgen. En dat de fysio therapeut zelfs maar alleen is. Daarom snap ik nu ook waarom dit project een 'intensief' project wordt genoemd. Er is altijd wat te doen, en je kan altijd wel iemand helpen. Denk dat het goed is dat er vrijwilligers zijn, omdat anders niet alle kinderen altijd de aandacht krijgen die ze nodig hebben. Het is erg vermoeiend, vooral omdat je op een dag veel loopt van en naar je project in de hitte. Want het is hier nu het warmste seizoen, erg heet dus! Maar dat is ook wel weer een goede mogelijkheid om een beetje meer bruin te worden, of rood natuurlijk.. Maar dat valt gelukkig mee. :)

Vind het werk echt geweldig om te doen! Het is nooit hetzelfde, en je ziet dat de kinderen je leren kennen. In het begin waren ze erg verlegen en zochten ze nauwelijks contact met je. Nu weten ze wie je bent en willen ze met je spelen en vanalles laten zien en vertellen! Gelukkig maar want er zijn veel kinderen met een 'gebruiksaanwijzing' en dat kost tijd om dat volledig te kunnen begrijpen. De eerste paar dagen voelde ik mezelf ook niet heel erg nuttig, maar daarna had ik mn draai gevonden en ging het bijna vanzelf. Grappig ook dat de begeleiders vroegen of het mijn werk was in Nederland omdat het communiceren en spelen mij zo natuurlijk en gemakkelijk af ging. :) In de ochtend is het tijd voor fysiotherapie en studeren. Er zijn een aantal kinderen die je kan helpen met rekenen en engels. Ik help vaak dezelfde jongen. Hij heeft problemen met zijn spraak, en doordat hij half engels en vietnamees door elkaar praat is het voor mij meestal totaal onverstaanbaar. Maar met gebaren en herhalen kom je een heel eind. Als ik nu sochtends binnenkom roept hij al heel enthousiast: How are you today? Hij is heel leergierig en is echt vooruit gegaan in de afgelopen weken. Geen grote veranderingen, maar je merkt dat hij de woorden, zoals eleven, nu beter uitspreekt omdat je dat veel met hem geoefend hebt. Daar wordt ik dan toch wel weer blij van, vooral omdat ze zelf ook zien dat het goed gaat!

Ook bij de fysiotherapie kan ik vaak helpen. Sommige kinderen worden helemaal blij als je ze meeneemt om oefeningen te gaan doen: Gymtijd!! Terwijl anderen het echt verschikkelijk vinden. Laatst moest ik een jongen leren staan, en oefenen dat hij meer controle krijgt over zijn spieren. We hebben een speciaal soort wandrek, en zodra hij doorhad wat de bedoeling was werdt hij al boos. Elke keer als hij net goed stond gaf hij er de brui aan en ging zitten, maar ik tilde hem telkens weer op en liet hem weer staan. Dat liep uit in een heel gevecht, maar uiteindelijk gaf hij het op en bleef netjes staan. De rest van de ochtend heeft hij me wel erg zielig en boos aangekeken... Ik 'fiets' ook elke dag een half uur met een meisje, dat is altijd heel gezellig. Ik leer haar dan een beetje Engels en zei mij Vietnamees. Goede win win situatie dacht ik! En ik steek er nog best wel wat van op. De fysiotherapeut is de enige op de day care die engels spreekt, en het is ook interessant om met haar te praten over de cultuur en het land. Daardoor was ik er ook achtergekomen dat het hier nog vrij normaal is om je kinderen te slaan. Het was me al eerder opgevallen dat sommige kinderen grote blauwe plekken hadden, maar was erg geschrokken toen ik wist waar dat van kwam. En heb dan soms ook een raar gevoel als de kinderen aan het einde van de dag weer met hun ouders mee naar huis gaan. Al wordt er gezegd dat je daar als vrijwilliger niet teveel over moet nadenken omdat dat erg lastig is om als buitenlander met lokale mensen over te hebben. Gelukkig proberen de begeleiders er wel wat aan te doen, dus ik probeer er maar niet teveel bij stil te staan..

Na de fysio is het tijd voor de lunch. Je hebt gewone, geknipte en blender lunch. Voor ieder kind iets anders. En eerlijk gezegt ziet het er allemaal niet zo smakelijk uit, maar de meeste vinden het wel erg lekker gelukkig. Nadat iedereen zijn eten heeft begint het meest uitdagende gedeelte van de dag... Heb in de afgelopen weken geleerd dat je met de makkelijkste kinderen, of de kinderen die het meeste honger hebben moet beginnen, anders ben je volgende week nog niet klaar :). Andere kinderen zijn wat lastiger te voeden, en na 6 hapjes (als je geluk hebt, anders al na 3) werkt het 'hier komt een vliegtuig, auto of bus aan' fenomeen ook niet meer. Al blijft het wel leuk om te doen! Na het eten neem ik altijd eerst de tijd om mezelf een beetje schoon te maken, want soms heb je zelfs rijst in je haar! En daarna hebben de kinderen een middagdutje.

In de middag is het vaak gewoon spelen en soms even televisie kijken. Ik had wat cadeautjes meegenomen net als op de kleuterschool in Bali. En ook hier waren ze super blij met de sesamstraat puzzel. Ze hadden wel een beetje hulp nodig maar hebben er de hele middag mee gespeeld, en sommige wilden dezelfde puzzel wel 5 keer maken. Ook de pinguin bowling was een groot succes, tenminste in het begin dan. Er was een klein groepje samen mee aan het spelen en je kon ze in de andere kamer horen lachen, ze vonden het erg leuk. Maar daarna besloten 2 jongens om er mee te gaan slaan, en dat was een niet zo een goed idee. Er kwam ruzie, maar dat werd later ook weer opgelost. Een van de jongens was opengekrabt en moest een pleister. En natuurlijk de pinguin ook, want die was ook wel zielig.. Dus geen gevechten meer, anders moeten alle pinguins naar het ziekenhuis! En daar schrokken ze toch wel een beetje van, was heel lief om te zien hoe voorzichig ze samen met de pinguins verder speelden. De vingerpoppetjes waren het beste cadeautje wat ik hier naartoe kon brengen. Zo te zien hadden ze het nog nooit eerder gezien en je kan er vanalles mee. En alle kinderen kunnen er mee spelen. Sommige kinderen zijn totaal in hun eigen wereldje als ze ermee spelen en anderen vinden het leuk om samen te spelen en er een toneelstukje mee op te voeren. Was echt geweldig om te zien. De dag erna vroeg iedereen of ik ze weer bij me had, en gelukkig maar :)

In de weekenden ben ik Vietnam iets meer gaan verkennen en was ik naar de Mekong Delta geweest. Was even heerlijk om uit de grote drukke stad te zijn, en lekker te kunnen genieten van de rust, zo weinig verkeer, en een veel schonere lucht. In Ho Chi Minh City is de lucht vrij vies en er hangt smok boven de stad. Wat niet gek is met zoveel mensen, scooters en auto's. Maar je merkt het pas echt als je uit de stad bent en het verschil qua lucht ziet. Ook ben ik naar de markten geweest om lekker veel souvernirs te kopen! Zolang het allemaal in mn tas past is het goed :).

Ik kan helaas geen foto's op internet zetten van mijn werk op de day care in verband met privacy van de kinderen, maar als ik thuis ben kan ik ze natuurlijk laten zien of in een mailtje sturen! Het is een raar idee dat ik aan het einde van de week alweer naar thailand vlieg, dan is de maand hier alweer voorbij. Ik heb hier een hele leuke tijd gehad, en veel nieuwe dingen gezien en geleerd. Was een super ervaring om tussen de locale studenten te verblijven. Ben ook benieuwd wat ik allemaal ga zien en doen in thailand! Totaal ander project; in een olifanten opvang centrum, erg veel zin in!!

Lieve groetjes,

Leonie

Goodbye Bali, Xin Chào Vietnam!

De tijd hier is super snel gegaan (zoals altijd hier eigenlijk, time flies when your're having fun!) en ik heb gelukkig nu weer een telefoon en dus de mogelijkheid om mijn blog bij te werken en alle verhalen te delen :)

Mijn laatste week in Bali was geweldig, echt een goede afsluiting! Ik had de avontuurlijke week en een lekker druk programma. Gestart met een fietstour op de eerste dag door kleine dorpjes, rijstvelden en mooie natuurgebieden. En op de terugweg ook nog langs een koffie en thee plantage geweest. Daar konden we alle soorten proeven, en dat waren er best veel. Was erg leuk, en natuurlijk ook nog wat gekocht in het winkeltje voor thuis :). De fietsen waren helaas van wat mindere kwalitiet, en niet zo comfortabel maar je moet er iets voor over hebben om de mooie delen van Indonesië te kunnen zien.. Dinsdag was een relax dagje. Eerst waren we naar een opvang voor schildpadden geweest. Sommige hadden plastic gegeten of hadden vast gezeten in vissers netten, en misten een 'arm' (of vin?) Ze werden daar verzorgd en als ze weer beter zijn mogen ze weer terug de zee in. Daarna lekker de hele dag aan het stand gelegen en gezwommen. Dat moet natuurlijk ook gebeuren als je in Bali bent; de stranden zijn zo wit en het water onwijs helder blauw. Echt heerlijk! Woensdag met heel de groep wezen raften, was onwijs leuk! Nooit gedacht van te voren maar ik had mezelf echt vermaakt. Gelukkig niet uit de boot gevallen maar wel wezen zwemmen bij een grote waterval. Daarna ook nog een grote slang gezien, dus ben toen maar lekker in het bootje blijven zitten. Geen zwemmen meer voor mij in die rivier. :) Die nacht om half 3 snachts vertrokken om de vulkaan te beklimmen. Helemaal warm aangekleed en alsnog was het koud. Niet verwacht dat ik dat hier nog eens zou zeggen maar met mn trui en vest aan was het nog steeds best fris. Iedereen met een zaklamp op pad richting de top. Was is het begin nog relatief vlak maar daarna werd het zwaarder er moest je flink omhoog. Maar dat was het uiteindelijk helemaal waard. De zon zien opkomen vanaf de top van de vulkaan was echt prachtig. Zonder twijfel het hoogtepunt van deze week, letterlijk en figuurlijk. Daarna heel de tocht weer naar beneden. Wat mooi was omdat je nu kon zien wat je eigenlijk had beklommen in het donker. Op sommige stukken was het ook best gevaarlijk en ik was helaas flink gevallen :( (vandaar dat mijn telefoon ook stuk was) maar nu gaat het gelukkig weer helemaal goed.

In het weekend al mijn spullen ingepakt. Dat was nog een hele klus want het pastte bijna niet. En zondag naar het vliegveld in Denpasar op weg naar Vietnam! Het vliegen en overstappen ging allemaal erg goed, en blijft leuk. Alle wolken en de stad onder je kleiner zien worden om vervolgens na een paar uurtjes vliegen aan te komen in een compleet ander land. Vind het echt geweldig, al is het met je bagage en visa papieren soms wel even stressen. Bij aankomst had ik mijn coördinator snel gevonden en gingen we opweg naar het vrijwilligershuis. Eerste indruk van Ho Chi Minh City: Het is echt een gigantisch grote miljoenenstad! Ik verblijf in de Saigon Tourist college. Een grote school, en wel leuk want je hebt veel contact met de locale studenten. Op maandag morgen hebben ze een bijeenkomst en zingen ze het nationale lied terwijl de Vietnamese vlag wordt gehesen. Iedereen staat strak ik de rij en ziet er vanaf de bovenste verdieping waar mijn kamer is best komisch uit.

Tijdens de cultuurweek zijn we op maandag de omgeving een beetje wezen verkennen en naar de supermarkt geweest. Ook zijn we naar het independance palace geweest, en naar een grote markt. Dat waren typische toeristen bezienswaardigheden maar wel leuk om gezien te hebben. Het is hier een stuk warmer dan in Bali, maar ik ben er al aardig aan gewend dus moet goed komen. Je eet hier in een soort van restaurant wat geregeld wordt door de studenten. Ook heb je een bakkerij! :D heb de verse broodjes wel ontzettend gemist de afgelopen weken maar dat gaat hier dus geen probleem zijn! We zijn ook naar de tunnels van de vietnam oorlog geweest, en het oorlogs museum. Onze coördinator gaf overal uitleg bij. Was heel interessant en bijzonder om dat van dichtbij te zien. Al waren de fotos en andere dingen die je in het museum kon zien wel erg heftig. Woensdag hadden we de towel folding art. Was echt heel erg leuk om te doen! Wist niet eens dat dat mogelijk was om zoveel dingen te maken van alleen handdoeken. We begonnen met een kaart, en bloemen. Daarna hadden we ook nog een konijntje, zwaan en olifant gemaakt :) Denk niet dat ik kan onthouden hoe ik het precied had gedaan want het was best ingewikkeld. Ook had ik taal en cultuur lessen. Was interessanten heel moeilijk. Ik denk niet dat ik in de maand dat ik hier ben de basis woordjes en zinnen van het Vietnamees kan leren, maar ga het wel proberen! 1 woord kan je soms wel op 6 verschillende manieren uitspreken en het heeft dan ook 6 verschillende betekenissen. Dus ben wel een beetje bang dan ik mensen op straat dan per ongeluk uitschelt in plaats van gedag zeg. :) Ze hebben me ook geleerd hoe ik met stokjes kan eten. Maar moet nog wel veel oefenen, want ben nu nog ontzettend traag..

Vrijdag was mijn introductie dag op het child care project. Het zijn in totaal 22 kinderen verdeeld over 3 groepen afhankelijk van hun beperking. De eerste groep heeft niet veel extra hulp nodig en kunnen zelfstandig eten en spelen. De 3e groep heeft bij alles hulp nodig. En kunnen moeilijk communiceren en zijn erg afhankelijk van de begeleiding. Groep 2 zit er eigenlijk precies tussen in. Het was vandaag nog niet echt werken maar nu weet ik wel ongeveer wat ik maandag kan verwachten. Er zijn 3 begeleiders en 1 fysiotherapeut. Tijdens mijn project help ik met eten klaarmaken, geef ik de kinderen eten, speel ik met ze en help ik de fysio. Ben erg benieuwd! De opvang is vrij groot, en het heeft allemaal vrolijke kleuren. Het zit naast een lokaal ziekenhuis, waar ik ook al even ben geweest. Dat is absoluut niet de europese standaard. Het was een complete chaos met ontzettend veel mensen in een kamer, niet compleet schoon en volgensmij ook veel te weinig personeel. Moest er erg aan wennen, maar dat is normaal in deze cultuur en in dit land denk ik dan maar. Dit weekend heb ik de stad een beetje verkent, heb alweer veel leuke dingen gezien en heb zin in volgende week!

Lieve groetjes,

Leonie

Selamat Siang ! (Goedemiddag!)

Vandaag is het Silence Day in Indonesië, ofwel Nyepi. Het is de viering van nieuwjaarsdag, feest van het hindoeïsme. Gisteren was er een feest in de stad met optochten en veel muziek. De lokale mensen lopen rond met gigantische zelf gemaakte poppen (wat me in het begin een beetje deed denken aan carnaval..) Maar het zijn de speciale 'Ogoh Ogoh poppen'. Samen met veel muziek en lawaai verjagen ze de slechte geesten en het kwaad. Dat was heel speciaal om te zien omdat het erg belangrijk is voor de mensen hier. En het was ook heel gezellig! Een grote bijeenkomst en feestje op straat, en alle mensen zijn zo vriendelijk en blij. En leggen je alles uit. Vandaag, de dag van de Stilte, is totaal anders. Niemand mag uit huis komen, en er zijn geen auto's en scooters op straat. (Bizar en bijna niet voor te stellen met dat verkeer hier!) Zelfs de luchthaven is dicht. De winkels zijn gesloten en je mag geen licht aan hebben. Dat is voor dat de boze geesten niet blijven en worden verjaagd, voor een goed begin van het nieuwe jaar. Dus vandaag heel de dag de tijd om dingen te doen waar ik anders niet zo snel aan toe kom, en lekker een dagje voor mezelf. :)

Afgelopen donderdag was alweer mijn laatste dag op de kleuterschool. Ben er vier weken geweest en heb het heel erg naar mijn zin gehad. Ik heb de mogelijk gehad om de kinderen dingen te leren en ze in contact te brengen met een andere cultuur, maar tegelijkertijd heb ik er ook heel veel van geleerd! De laatste drie weken was ik op de school met Ebba, een vrijwilliger uit Zweden. We zijn begonnen met een soort van programma in overleg met de lokale lerares, omdat we wat structuur in de lessen wilden maken. Dat hebben ze hier namelijk echt helemaal niet. Dan weten de kinderen ook veel beter waar ze aan toe zijn en voor ons wat er als vrijwilliger van je wordt verwacht. In de supermarkt hebben we voor iedereen schriftjes gekocht, waar we alle werkbladen die ze maken in kunnen plakken. Dan kunnen ze het altijd nog een keertje terug kijken en verdwijnt het niet als een prop papier ergens onder in hun tas. Ze vonden het echt een soort van cadeautje toen ze het kregen, en ook de ouders (die nog steeds elke les gezellig in het klaslokaal zitten) vinden het heel handig. De meest van hun spreken geen Engels dus leren er ook nog van. Je kan ook echt zien dat ze hun best doen om het te leren en daardoor hun kinderen beter te kunnen helpen. De lerares had gevraagd of we ook de ouders wilden helpen, en dat leek ons een leuk idee. Het is een leuke ervaring en als de ouders het leren kunnen ze het zelf weer doorgeven aan hun kinderen!

We zijn afgelopen weken bezig geweest met onderwerpen zoals dieren, voertuigen, het lichaam en kleding. Maar ook het leren spreken en schrijven is iets wat ze nog goed moesten leren. In Bahasa, hun eigen taal, weten ze de meeste onderwerpen wel maar in Engels is het toch een stuk moeilijker.Het is voor mij heel leuk om te zien dat ze de dingen onthouden en iets van je lessen leren. Ook proberen we om zoveel mogelijk in spelletjes te verwerken, zodat ze niet alleen aan het leren en schrijven zijn. En dat vinden ze natuurlijk ook veel leuker om te doen! Liedjes zingen is ook een goede, zodra ze het een beetje kennen zingen ze vrolijk met je mee. We hebben samen memory van kleding gemaakt. Ze konden het zelf kleuren en we herhaalden telkens de dingen door het bij hun zelf aan te wijzen. Ze waren helemaal blij met het spel, zo leuk om te zien dat ze er zoveel plezier van hebben. En aan het einde van de week hoefde je maar naar hun sokken te wijzen en heel de klas schreeuwde "SOCKS!!" :) :)

Ik had verschillende cadeautjes voor ze meegenomen, voor de jongere klas had ik puzzeltjes van Sesamstraat. In het begin begrepen ze het niet helemaal maar daarna zijn ze er een heel uur zoet mee geweest. Het was grappig dat sommige de kleurplaat ook precies in dezelfde kleuren tekende dan dat ze hadden gezien op de puzzel. Later heb ik het ook gedaan met de oudere klas en ook daar vonden ze het kei leuk! Voor in de pauze had ik een soort van opblaasbare pinguïn bowling. Toen ze doorhadden dat ik iets speciaals bij me had kwamen ze allemaal om me heen staan, netjes in een rondje. Ze hebben niet zo veel speelgoed dus dat werd vooral door de leraressen erg gewaardeerd. In het begin was het ook echt bowling, maar nu zijn de pinguïns ook gebruikt om te stapelen, vechten en als pop. :) Het was voor mij zo apart dat de kinderen eigenlijk niks nodig hebben om zo blij en enthousiast te zijn. Dat laat dan weer duidelijk de verschillen tussen Europa en hier zien. Ik heb nog zoveel meer gedaan maar dat is te veel om allemaal hier te schrijven.. De laatste dag was raar, je hebt zoveel gedaan daar in een korte tijd. De kinderen kennen je en zien jou als de lerares maar je weet dat je ze daarna waarschijnlijk nooit meer gaat zien. Aan het einde van de les pakken de kinderen altijd je rechterhand en raken daarmee hun voorhoofd aan. Dat is hier altijd en is een teken van respect naar de docent toe. Maar nu zongen ze ook een liedje en zeiden ze in Bahasa dankjewel. Zo lief en speciaal! In de maand dat ik er ben geweest heb ik het gevoel dat ik ze goed heb kunnen helpen, en mijn steentje heb bijgedragen. Maar weet zeker dat de volgende vrijwilliger dat ook weer doet!

Ik heb natuurlijk ook verschillende dingen bezocht! Ik ben lekker wezen afkoelen in het zwembad en naar Kuta geweest. Was leuk om een wat grotere stad van Bali te bekijken, en te shoppen natuurlijk! :) Ook ben ik een weekend naar de Gili islands geweest. Het is een eiland met prachtige natuur, en er is daar geen gemotoriseerd vervoer. Alleen maar paard en wagen. S'avonds zijn er veel leuke restaurantjes en barren waar je wat kan drinken en overdag kan je genieten van winkeltjes, het strand en het weer. Ik ben daar ook wezen snorkelen, wow wat mooi! Het is echt zoals je het altijd ziet in de films! Ik zag grote schildpadden en fel gekleurde vissen. Was is het begin niet heel erg op mn gemak, want ben (of was?) bang voor vissen.. Maar snorkelen is toch wel iets wat je moet doen als je hier bent. En ben blij dat ik het gedaan heb want was echt super! Ben ook nog naar de markt in Ubud geweest. En het is daar onmogelijk om heen te gaan zonder iets te kopen, elke keer weer :) Allerlei dingen van groot tot klein en vergeleken Nederland echt spotgoedkoop. Precies wat ik leuk vind! Verder zijn we naar Nusa Dua geweest, en de waterval bezocht. Erg mooi om te zien, en vooral het water te horen wat naar beneden valt op de rotsen, met grof geweld. Laatstnaar de Uluwatu Tempel gegaan. Heb al een aantal tempels gezien maar het blijft elke keer toch indrukwekkend.

Volgende week heb ik een avontuurlijke week, waar ik onder andere ga raften en een vulkaan ga beklimmen. Ben heel benieuwd! tegelijkertijd is het ook al mijn laatste week hier.. Maar gelukkig nog niet het einde want daarna doorreizen naar Vietnam!

Lieve groetjes,

Leonie

Mijn eerste 2 weken in Bali!

Wow, alweer twee weken in Bali. De tijd is zo snel gegaan. En ook al ben ik hier nog maar twee weken het voelt als veel langer, je ziet ook zoveel en maakt ontzettend veel mee. Vliegen was geweldig. Hele nieuwe ervaring met alle witte wolken. En een bizar gevoel dat ik uit het vliegtuig stapte en dat je dan gewoon aan de andere kant van de wereld bent. Met ontzettend warm weer en uitzicht op de palmbomen! Echt het plaatje wat je in de vakantieboeken ziet. Uiteindelijk mijn taxichauffeur gevonden tussen de honderden mensen die allemaal naambordjes vasthadden en taxi chauffeurs waren en naar mn vrijwilligershuis gebracht. Waar ik pas midden in de nacht aankwam. Geen idee waar ik was maar de volgende ochtend een geweldig uitzicht had!

De eerste week had ik een oriëntatie week. Waar ik het land, de cultuur en de mensen wel beter heb leren kennen. Ik kreeg kook, cultuur en taallessen. Maar het duurt nog wel even voordat ik vloeiend Bahasa spreek. Echt ontzettend moeilijk, maar de lokale mensen waarderen het wel dat je het probeert. :) Ook ben ik naar de markt gegaan waar ze zoveel leuke spullen hebben! Ik vind het echt fantastisch en kan er uren rondlopen. Net als de monkey forest. Een natuurgebied waar allemaal aapjes vrij rondlopen. Wel een rare ervaring en er ging er zelf een op mn tas zitten! Ze lopen overal ook moeders met kleine baby aapjes.. super schattig!! We zijn ook nog naar de rijstvelden geweest. Was 4uur lopen maar het was het echt waard. Wat een uitzicht! En bij lokale mensen in de buurt hebben we een batik paint cursus gehad. Dat is een traditionele verfkunst en heel leuk om te doen. op vrijdag, de laatste dag van de oriëntatie week waren we naar de holy water Temple geweest. En daar hebben we een bloemenoffering gedaan en ook het gebed met het water. Onder elke fontein moest je een soort van ritueel doen. Was heel bijzonder om mee te maken. Echt iets wat je zonder lokale mensen als toerist nooit zou kunnen doen. Nu is mn geest en spirit weer helemaal 'clean'. :)

Deze week was mijn eerste week op de kleuterschool. De eerste dag had ik geen idee wat ik kon verwachten en was ook best zenuwachtig eerlijk gezegt. Ik werkte samen met Marissa. Een vrijwilliger uit Canada die er al 3 weken was die die wist hoe alles werkte en wat we moesten doen. Het is een hele kleine en ook best arme school als ik het vergelijk met de verhalen van de andere vrijwilligers in ons huis. Er zijn 2 klassen en beide geef ik les. De jongere klas zijn ongeveer 11 kinderen van 3/4 jaar en de oudere klas zijn er 19 van 5/6 jaar. Per dag verschilt het aantal kinderen maar ze zijn allemaal superlief en zijn blij dat je er bent. De oudere klas heeft zelf al reken en taal huiswerk! Echt apart, al op zo een jonge leeftijd. Maar ze zijn heel leergierig en ik vind het superleuk om ze les te geven. De lerares van de oudere klas spreekt een beetje engels maar de andere lerares niet. Het communiceren is daarom soms best moeilijk, maar we hebben ook een coördinator die het voor ons tijdens de lessen vertaald. Volgende week ben ik weer met een andere vrijwilliger omdat Marissa weg gaat, maar ik weet wat zij allemaal heeft gedaan dus kan ik daarmee verder gaan.

En er zijn nog veel meer dingen die ik heb gedaan, en meegemaakt. Net als het verkeer hier. Zo een chaos, alle scooters en auto's zijn overal. Maar je raakt er wel aan gewend. Net als het weer. Super warm, vraag me af waarom ik een jas heb meegenomen ;) maar de regenbuien zijn iets minder. Als je dan buiten bent ben je compleet doorweekt. Wat achteraf wel heel grappig is :) Ik hoop dat ik later weer een verhaaltje kan schrijven maar het in internet is niet altijd even goed hier..

Lieve groetjes,

Leonie